Roboty ziemne są pierwszym etapem realizacji obiektu budowlanego, dlatego jakość i prawidłowość ich wykonania będą miały istotny wpływ na komfort eksploatacji obiektu w całym okresie jego użytkowania. Po zdjęciu warstwy ziemi urodzajnej, tak zwanego humusu, przychodzi czas na wykopy, których realizacja jest niezbędna do wykonania fundamentów. Prace te zalicza się do jednych z najniebezpieczniejszych, ze względu na możliwość zasypania lub upadku z dużej wysokości, dlatego zabezpieczenie wykopów powinno być obowiązkową czynnością przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac. Metod, które można zastosować jest wiele, a jedną z nich jest obudowa berlińska.
System składa się z elementów pionowych w formie słupów, a także poziomych opinających. Słupy mają zazwyczaj przekroje w kształcie dwuteowników lub ceowników i są wykonywane ze stali, niekiedy (bardzo rzadko) wykonuje się elementy pionowe żelbetowe.
Budownictwo specjalne jest dziedziną, która stale się rozwija, a co za tym idzie modyfikacji ulegają również wszelkie technologie. Obudowa berlińska była bowiem początkowo wykonywana jedynie poprzez wbijanie wspomnianych wcześniej słupów, natomiast obecnie bardzo często umieszcza się je w wywierconym wcześniej otworze, który wypełnia się mieszanką betonową lub inną zawiesiną, posiadającą zdolność do szybkiego twardnienia. Poziom wypełnienia musi znajdować się poniżej górnej krawędzi wykopu, gdyż po umieszczeniu słupów wysokość znacząco wzrośnie. Jeżeli już zostaną wprowadzone w grunt wszystkie elementy pionowe, wówczas wykonuje się tak zwaną opinkę między nimi. Na tym etapie możemy uznać, iż zabezpieczenie wykopów w pierwszym etapie robót zostało wykonane.
Realizacja obudowy berlińskiej jest bardzo trudna, a czasem niemożliwa w gruntach podatnych na osypywanie się, do których zalicza się na przykład piaski jednofrakcyjne. Aby zwiększyć stateczność elementów pionowych stosuje się wówczas opinkę w postaci krawędziaków drewnianych, a czasem stalowych oraz żelbetowych. Zastosowanie tego rodzaju zabiegów powoduje, iż wykopy pozostają zabezpieczone, jednak niemal niemożliwe jest uniknięcie przemieszczania się gruntu poza obudową, co skutkuje tym, iż metoda ta nie powinna być stosowana w przypadku robót wykonywanych w bliskim sąsiedztwie obiektów istniejących.
Budownictwo musi uwzględniać wszelkie oddziaływania natury oraz odpowiednio wykorzystać, a czasem zmodyfikować istniejące warunki gruntowo-wodne. Woda gruntowa jest pojęciem, które spędza sen z powiek nie jednego inżyniera, wynika to z faktu, iż jej poziom ma istotne znaczenie na sposób zabezpieczenia budynku, jak również na koszty jakie musi ponieść inwestor w tym zakresie. Przedmiotowa obudowa berlińska jest wykonywana w większości przypadków powyżej poziomu wody gruntowej. Ze względu na to, iż wykonana konstrukcja z elementów pionowych oraz opinki jest nieszczelna, to dochodzi do przecieków wody do wykopu, co pozwala zapobiec spiętrzeniu wody, jednak należy pamiętać, iż nie można dopuścić aby wraz z wodą do wykopu dostawał się grunt.